Dit essay schetst de gevaren van een te eenzijdige economische blik op het gebruik van de ruimte in onze steden, waardoor essentiële maatschappelijke functies worden verdrongen. Maar het zoekt ook naar nieuw perspectief, in de (her)waardering van de publieke of fundamentele economie, in het elan van de stadmakers, in nieuw zelfvertrouwen bij maatschappelijke organisaties.

Stedenbouw kan zorgen voor een diverse en open stad. Daarin moeten ruimtelijke vorm en maatschappelijke programma, wonen en werken, privaat en publiek een rechtvaardig aandeel hebben. Niet om de stad voor iedereen gelijk te maken, maar wel om die voor iedereen optimaal te maken.

Met steun van het Stimuleringsfonds Creatieve Industrie.